Het gaat zo snel allemaal, het lukt me zelfs bijna niet om hier nog een postje te plaatsen.
Inmiddels ben ik 33 weken zwanger en dat begin ik te voelen. Van mij mag de baby wel nog een beetje blijven zitten, al heb ik soms het gevoel dat het voor elk moment zal zijn – dan lig ik ’s nachts wakker te denken en een beetje te piekeren (en vooral te timen of die krampen regelmatig zijn of niet :-)). We kijken er heel erg naar uit, maar het is ook zo spannend allemaal!
Kleine Prins die doet het intussen fantastisch! De creche is gesloten, dus hij wordt overdag verwend door zijn oma’s en dat laat hij zich welgevallen. Het is een echte schat (dat heb ik hier al wel ontelbare keren herhaald :-)) en hij verandert met de minuut – hij is de laatste dagen in een enorme lieve bui: knuffelen, babbelen, vanalles tonen en voortdurend bijleren. Ik kan allang niet meer optellen hoeveel woordjes hij kent, het is een spraakwaterval geworden!
Wij zijn tijdens onze weekjes vakantie thuis gebleven en hebben geprobeerd om zoveel mogelijk in orde te brengen in huis – dat is aardig gelukt. Jammer van het slechte weer hier, al was dat voor mij persoonlijk geen drama – zo blijf ik voorlopig gespaard van dikke voeten, gezwollen vingers en een té groot walvis-gevoel (hoewel dat er toch wel is).
De harde buiken zijn een tijdje in frequentie toegenomen en eerder deze week heb ik enkele duidelijke weëen gevoeld – maar gelukkig bleef het daarbij. Vanavond mag ik nog eens op controle en ik kijk ernaar uit.
Kaartjes zijn besteld, adressen zijn gecheckt, nog even exacte aantal doorgeven en we zijn daarmee rond. Naam is gekozen (spannend!) en de grootouders zijn paraat voor een nachtelijke telefoon als het zover zou zijn… Maar zoals gezegd, hij mag nog even blijven zitten.
Nu nog een manier vinden om de blogpostjes opnieuw met grotere regelmaat gepost te krijgen – zelfs bijlezen lukt me niet altijd…
De Kleine Prins(es) 