It’s been a while

Lang stil geweest hier. Maar thuis niet, integendeel! En gelukkig maar.

Ze groeien en spelen, ze slapen en ravotten, ze lachen en knuffelen. Ze zijn luid en lief, gelukkig en grappig, druk en schattig.

En wij genieten daarvan. Zoveel mogelijk en zo intens mogelijk! (En dat lukt ons aardig.)

4 kinderen en 2 voltijdse jobs, een huishouden dat zeker niet perfect is, maar wel fijn, warm, hilarisch, chaotisch, liefdevol en heerlijk, heerlijk druk…

Gewoon zodat even duidelijk is waar ik was. Ik was waar zij waren. En dat ben ik nog steeds: zoveel mogelijk en zo intens mogelijk. Maar ik ga het terug opschrijven, iets vaker, iets intenser, om nooit te vergeten. Hoeveel liefde er is…

It’s been a while, but we’re still here!

 

Kids

 

 

Hij kruipt. Zij lacht. Wij genieten.

8,5 maand zijn ze. Onze Vrolijke Tweeling.

Ze zijn totaal verschillend, dat maakt het extra prachtig.

Hij kruipt. Hij deed het al wel langer, op zijn knietjes gaan zitten en wat rondschuifelen, maar nu heeft hij de techniek beet. Dus zet alles vast, verstop het kleine speelgoed, want hij komt eraan! Hem verschonen is ook een hele uitdaging, dat doen we allang niet meer op de luiertafel, want hij weigert op zijn rug te blijven liggen. Hij wil zich onmiddellijk op zijn buikje draaien, zo ziet de wereld er voor hem blijkbaar beter uit. Zo slaap hij ook, cosy, op zijn buik. Hij houdt wel van een beetje gek en wild doen, zeker met de grote broers.

Zij lacht. Ze observeert en prutst met kleine labels aan speelgoed. Ze weet heel goed wat ze wil. Ze kan alleen zitten maar ze heeft graag een veilig gevoel – als ze voelt dat haar ‘vangnet’ weg is, werpt ze zich achterover. Dat heeft ze van mij vermoed ik. Safety first, girl. Ze lacht en brabbelt, ze gaat dolgraag in bad, ze wordt ontzettend graag geknuffeld. Ze is gek op haar grote broers, maar het hoeft voor haar allemaal niet te wild of te luid te zijn. Ze is ons eerste meisje en dat weet ze.

Ze zijn verslavend, hoor. Allemaal. En wij zijn verloren, als we die hele bende samen zien dan weten we het. Dit is zalig. Dit is het allerbelangrijkste. En wij zijn gelukzakken!

E3

Little Miss Sunshine & Mister Happy

De perfecte samenvatting voor onze geweldige twins.

F2 

3,5 maand zijn we nu met zijn zessen thuis. Dat is luid, druk, chaotisch, rommelig, maar vooral ontzettend plezant!

Hij:

– Een echte jongen.
– Eén en al temperament: eten moet NU. Aandacht moet NU. Pakken moet NU.
– Maar als hij NU gepakt wordt, is hij geweldig content.
– Lachen! Hoe wilder hoe liever.
– Huilen is LUID.
– Wordt ’s nachts nog wakker om te eten.
– Eet als een uitgehongerd varkentje, geknor incluis. Gulzig en krachtig. Grappig, dat ook.
– Groeit als kool. Maar echt.
– In badje wil hij spetteren. Voetjes op de bodem en zich opdrukken. En lachen. Weer.
– Heeft knoesten van vuisten. En kracht. Een viking-baby is er niks tegen (denk ik).
– We zijn er gek van.
– Hij is grappig en leuk en stoer en wild en heeft de mooiste kuslippen van het land! (Net zoals zijn broers)

Zij:

– Wat een meisje!
– Een prinsesje tussen haar 3 broertjes. En ze weet het.
– Is zo rustig. Aandachtig. Gefocust.
– Wordt wakker met een glimlach. Zéker naar haar papa.
– Huilen doet ze stilletjes. En lief.
– Slaapt al door (!) (argh. ik mag dat hier niet opschrijven. Ik weet het. Maar anders vergeet ik het. Dus hout aanraken dat dat niet verandert!)
– In bad wil ze relaxen. Voetjes omhoog, teentjes boven water. Even stilte aub, madamme relaxt.
– Heeft kleine mooie smalle handjes.
– Duimt.
– Ze is mooi en lief en zacht en ruikt heerlijk, ze stal ons hart van de eerste seconde en ze weigert het terug te geven.

Mijn god, vier kinderen. Wie had dat ooit gedacht! Zo bang als we misschien vooraf waren, zo gelukkig zijn we nu. Ze zijn prachtig, allemaal! En al die drukte, die nachtelijke uitspattingen, die rommel en die ruzies – die vergeven we hen graag. Voorlopig nog.

Nog meer babypraat…

Want dat hoort bij die eerste weken, he! (eigenlijk gaat mijn blog over weinig anders dan mijn kinders, maar dat was van bij de oorsprong wel een beetje de bedoeling; heerlijk ook om “kinders” te kunnen zeggen – als in “meervoud”! :-))

Hij lacht! Hij heeft de voorbije dagen al breed gelachen naar papa, naar Kleine Prins, zelfs naar onze hond. U begrijpt mijn lichte frustratie… (wie staat elke nacht meermaals op? wie ververst alle pampers? wie wiebelt en wiegt en zingt en trekt gekke gezichten als hij huilt? Ah!)

Maar vandaag keerde het tij! En omdat de camera toevallig in de buurt lag, kunnen jullie mee getuige zijn van de eerste prachtige lach van Kleinere Prins aan de belangrijkste vrouw in zijn leven (voor zolang dat duurt)…

 

Zeven maanden!

Liefste Kleine Prins

Het is alweer zeven maanden geleden dat wij in het ziekenhuis aan het wachten waren op jouw komst…

Wat gaat de tijd toch snel en vooral, wat vinden wij jou al groot!

Je bent intussen een echt ventje geworden, met de mooiste en breedste glimlach die wij al gezien hebben.

Je hebt helemaal je ritme gevonden: wakker worden rond 7u00, lekker flesje drinken, om 11u groentenpap waar je al helemaal gek op bent, om 15u à 16u fruitpap die je zo mogelijk nog lekkerder vindt en ’s avonds voor het slapengaan om 19u30 nog een flesje… Om 20u leggen wij jou in je bedje en zonder enig protest ga jij dan lekker slapen!

Ikzelf en Grote Prins genieten volop van je geweldige humeur: je bent altijd goedgezind, je lacht zo goed als de hele tijd (zelfs nu je zo erg piept en heel vaak aan de aerosol moet blijf je vrolijk).

Je bent nieuwsgierig en kan heel geconcentreerd spelen. Het valt echt op hoe je je aandacht dan op één speelgoedje kan focussen, terwijl het meestal goed vol ligt rondom jou… Je kijkt er dan naar met je tong uit je mond en doet je uiterste best om net dat speeltje op de juiste manier vast te pakken en in je mond te steken… Er wordt ook al duchtig vanalles op de grond gegooid… Je kan geconcentreerd naar televisie kijken.

Je begint water te drinken uit een beker met twee handvaten, dat lijk je leuk en lekker te vinden…

Je kijkt graag in de spiegel, als je dan dat mooie kleine jongetje in de gaten krijgt, lach je heel breed 🙂

De Maxi Cosi is zo goed als te klein voor jou – je groeit dan ook echt snel…

Aan kruipen lijk je nog niet toe te komen, als we je op je buikje leggen protesteer je meestal tot iemand jou komt helpen (ja, wij bekennen: we krijgen het niet over ons hart om je dan te laten liggen).

De relax is te klein geworden voor jou, vorige week stond ons hart bijna stil toen je je met je volle gewicht voorover wierp en één van de knopen het begaf… Die hebben we dus verbannen en nu zit je fier te wezen in de eetstoelen…

Je wordt heel graag geknuffeld (thank god, want ik kan jou zo goed als geen seconde gerustlaten ;-)) en je bent graag overal bij…

Je bent vrij makkelijk te troosten, als iemand je eens goed knuffelt en wat kusjes geeft op je wangen en je neusje, dan is het meestal snel weer beter.

Lieve Kleine Prins, wij genieten zo enorm van jou! Je bent écht het mooiste dat ons ooit is overkomen…

Kus,

je mama en je papa

69 cm, 9kg – 6 maanden!

Lieve Kleine Prins,

Vandaag ben je 6 maanden bij ons en je bent al absoluut onmisbaar! Wij worden elke dag gekker op jou – je bent dan ook zo’n schatje, we kunnen er echt niet van over! 

Vanmorgen heb ik jou een kroontje opgezet (ahja, 6 maanden, da’s bijzonder ;-)) terwijl je in de wipper stampte dat het een lieve lust was – je kraaide van plezier en stampte nog harder (ik dacht dat je voetjes er zouden afvliegen)… Je bent vorige week bij de pediater geweest en je was 69 cm groot en je woog 9 kg.

Je grijpt alles wat maar in je buurt komt en niets is veilig voor je mondje – alles wordt geproefd en gekeurd.

Je bent heel nieuwsgierig en doet niets liever dan op de arm van mama of papa meekijken naar alles wat ze doen (en liefst terwijl ze zo weinig mogelijk stilzitten of stilstaan).

Je toont heel graag hoe goed je al kan rechtstaan en als je dan wordt aangemoedigd kijk je zo fier!

De honden hebben eindelijk ook jouw aandacht veroverd, je lacht zelfs naar Torval als hij naar jou komt kijken. Van Kinta lijk je nog niet goed te weten wat je ervan denkt…

Je kan al heel goed alleen zitten, maar je hebt er nog teveel plezier in om je dan wild achterover (of opzij) te werpen – dan moet je zo hard lachen! Wij proberen je – voorlopig tevergeefs – te leren dat blijven zitten op zich ook wel leuk kan zijn 🙂

Iedereen zegt dat je zo’n vrolijk kindje bent en dat kunnen wij alleen maar beamen – sinds jij hebt leren lachen (dat heeft wel even geduurd) doe je niets anders meer… Je lacht als we je uitkleden, aankleden, pamper verversen, op je buik blazen, in je nekje blazen, in de lucht houden (“Helikopter-Prinsie”), dansen, zingen, telefoneren, zelfs gewoon naar je kijken… En je allermooiste glimlach, die krijgen we ’s ochtends, als we je komen wakker maken! Dan lach je zo breed, het is heerlijk…

Je eet graag je papjes en eindelijk ben je van die krampjes verlost, zodat we jou nu elke dag kunnen verwennen – je eet ze op alsof je nooit iets anders hebt gedaan en je knoeit bijzonder weinig – alles moet in het mondje, daar let je zelf heel goed op!

Je slaapt intussen heel regelmatig (van 20u30 tot ongeveer 7u30) al word je ’s nachts nog 1 tot 2 maal wakker om te eten.

In de creche zijn ze helemaal gek op jou – je bent alleen maar vrolijk zeggen ze.

Lieve Kleine Prins, je bent ons heerlijke middelpunt, de zalige zin van ons leven – wij vinden ook onder elkaar steeds meer en meer een ritme (want het was en is nog steeds een beetje zoeken) en genieten volop van ons leven met z’n drietjes!

Wij zullen voor altijd proberen van jou het gelukkigste kindje ter wereld te maken omdat jij ons de gelukkigste mama en papa ter wereld maakt…

Groeispurtje?

Ons klein prinsje doet het goed… Hij heeft enkele lastige dagen achter de rug, enkel huilen en huilen, en dat natuurlijk net tijdens het weekend, wanneer grote prins eens hele dagen van zijn zoontje kan genieten – niet dus…

Alles keken we na, goed gegeten, proper pampertje, geen koorts, lekker badje – maar niks hielp, enkel de stevige knuffel van mama of papa -en dat dan ook slechts voor een minuutje of 5. Grote prins is van pure uitputting op de logeerkamer gaan slapen, wat de nachten eerder eenzaam maakten (en ’s nachts lijkt alles al zoveel erger dan overdag).

Inmiddels is dat ook weer voorbij – wij denken dat het een groeispurtje was (5 weken, dus als ik de boekjes mag geloven…).

Hij is weer volop te genieten en doet ook ’s nachts voorbeeldig zijn best, zodat grote prins het opnieuw aandurft om ons te vervoegen. Kleine prins eet om 23u, dan rond 3u30 en vervolgens rond 7u – dat is dus goed te doen… Overdag lukt het goed onder ons tweetjes, al krijgen we niet veel gedaan (ik kan het niet goed, hoor, hem loslaten :-))