Haar eerste woordje! Een magische vrijdagochtend…
“papa”
er was iemand extra trots thuis 🙂
Gelukkig
3 jaar geleden…
Genoten wij van een prachtige dag!
En sindsdien werd het alleen maar beter.
Hij…
is groot en knap, brutaal en grappig, stoer en soms iets minder, maar vooral heel erg lief.
Vele jaren geleden zette hij mijn wereld ondersteboven, van de ene dag op de andere, liefde op het eerste gezicht. Al hebben we ons daar toch – in al onze onwetendheid – nog even tegen verzet. Tevergeefs. Gelukkig.
Hij is de man waarvoor ik heb gekozen. Met heel mijn hart. En daarvan heb ik nog geen seconde spijt gehad!
Prinsiewinsie!
Onze Kleine Prins wordt groot.
Dat is niet onlogisch en toch verschieten wij daar elke keer een beetje van. En blinken van trots, dat spreekt. Het ventje moet nog maar lachen of wij roepen al enthousiast en laten alles vallen waar we mee bezig zijn.
Dat moet toch vreemd zijn voor hem.
Hij zwaait naar Bumba (ja, mama krijgt geen blik als ze vertrekt uit de crèche, maar Bumba…) en ik kan het niet laten om hem emotioneel vast te pakken. Hij slaat zijn armpjes om mijne nek en ik pink een traantje weg.
Kleine Prins, sorry hoor, ik weet niet hoe jij dat allemaal vindt, maar ik kan er echt niks aan doen. Je bent zo perfect voor ons, dat is ni normaal.
Ik vraag me af of dat ooit weggaat of zelfs enigszins mindert. Ik wist wel dat “eigen kind schoon kind” vrij normaal was, maar dit … 🙂
Oh, en dit weekend was zalig: wij hebben heerlijk geslowd op dit nummertje. En jij bleef stillekes tegen mij aanliggen… Héél het liedje lang (da’s vrij uitzonderlijk voor jou) – en ik denk niet dat het was omdat je draaierig was…
En dan.
En dan is het vrijdag,
en kan je gaan genieten van een weekendje thuis,
van tuinieren en de dieren verzorgen,
van lekker eten en lekker drinken,
van muziek luisteren en de krant lezen,
van uitgebreid ontbijten,
van lezen en spelen en ontspannen!
En dan begint de zon te schijnen,
en kan je zelfs dromen van een glaasje wijn op het terras!
En dan denk je aan Kleine Prins en Grote Prins,
(en een beetje aan het komende zomeruur)…
En dan is je leven helemaal perfect!
Zo ervaar ik het toch…
69 cm, 9kg – 6 maanden!
Lieve Kleine Prins,
Vandaag ben je 6 maanden bij ons en je bent al absoluut onmisbaar! Wij worden elke dag gekker op jou – je bent dan ook zo’n schatje, we kunnen er echt niet van over!
Vanmorgen heb ik jou een kroontje opgezet (ahja, 6 maanden, da’s bijzonder ;-)) terwijl je in de wipper stampte dat het een lieve lust was – je kraaide van plezier en stampte nog harder (ik dacht dat je voetjes er zouden afvliegen)… Je bent vorige week bij de pediater geweest en je was 69 cm groot en je woog 9 kg.
Je grijpt alles wat maar in je buurt komt en niets is veilig voor je mondje – alles wordt geproefd en gekeurd.
Je bent heel nieuwsgierig en doet niets liever dan op de arm van mama of papa meekijken naar alles wat ze doen (en liefst terwijl ze zo weinig mogelijk stilzitten of stilstaan).
Je toont heel graag hoe goed je al kan rechtstaan en als je dan wordt aangemoedigd kijk je zo fier!
De honden hebben eindelijk ook jouw aandacht veroverd, je lacht zelfs naar Torval als hij naar jou komt kijken. Van Kinta lijk je nog niet goed te weten wat je ervan denkt…
Je kan al heel goed alleen zitten, maar je hebt er nog teveel plezier in om je dan wild achterover (of opzij) te werpen – dan moet je zo hard lachen! Wij proberen je – voorlopig tevergeefs – te leren dat blijven zitten op zich ook wel leuk kan zijn 🙂
Iedereen zegt dat je zo’n vrolijk kindje bent en dat kunnen wij alleen maar beamen – sinds jij hebt leren lachen (dat heeft wel even geduurd) doe je niets anders meer… Je lacht als we je uitkleden, aankleden, pamper verversen, op je buik blazen, in je nekje blazen, in de lucht houden (“Helikopter-Prinsie”), dansen, zingen, telefoneren, zelfs gewoon naar je kijken… En je allermooiste glimlach, die krijgen we ’s ochtends, als we je komen wakker maken! Dan lach je zo breed, het is heerlijk…
Je eet graag je papjes en eindelijk ben je van die krampjes verlost, zodat we jou nu elke dag kunnen verwennen – je eet ze op alsof je nooit iets anders hebt gedaan en je knoeit bijzonder weinig – alles moet in het mondje, daar let je zelf heel goed op!
Je slaapt intussen heel regelmatig (van 20u30 tot ongeveer 7u30) al word je ’s nachts nog 1 tot 2 maal wakker om te eten.
In de creche zijn ze helemaal gek op jou – je bent alleen maar vrolijk zeggen ze.
Lieve Kleine Prins, je bent ons heerlijke middelpunt, de zalige zin van ons leven – wij vinden ook onder elkaar steeds meer en meer een ritme (want het was en is nog steeds een beetje zoeken) en genieten volop van ons leven met z’n drietjes!
Wij zullen voor altijd proberen van jou het gelukkigste kindje ter wereld te maken omdat jij ons de gelukkigste mama en papa ter wereld maakt…
2010…
Wij vonden 2009 al ongelooflijk:
– we verhuisden na drie jaren zwoegen aan de verbouwingen (Grote Prins en handlangers toch – ik stond erbij, keek ernaar en probeerde af en toe een baksteentje te verplaatsen ;-));
– we genoten enorm van elkaar en van ons nieuwe leven in ons eigen huis;
– we keken vol spanning uit naar de geboorte van ons eerste kleintje;
– en ons wachten werd beloond met de enige echte Kleine Prins!
Wij kunnen dan ook alleen maar hopen dat 2010 dit fantastische jaar evenaart…
Ik wens jullie allemaal een heerlijk 2010! En mijn gouden tip: laat jullie maar goed omringen door jullie eigen Prins(ess)en – want dat is het enige wat écht telt in het leven!! Maar dat weet iedereen wel…
Wij maakten er alvast een feest van en proberen dat de volgende 363 dagen ook te doen!
Happy
Wij hadden een geweldig weekend!
Deze foto spreekt voor zich – we loooooooooooove him 🙂
Kleine Prins
Lieve Kleine Prins,
Wat ben je een schatje! Dat je dat maar weet…
Als je moe wordt, dan schuur je je neusje in mijn hals en graaf je je gezichtje in het kuiltje van mijn nek.
Als wij ’s morgens opstaan dan laten we jou zachtjes wakker worden van de geluiden in de badkamer, je slaapt dan nog een beetje verder en als we na een kwartiertje komen kijken lig je zalig ontspannen rond te kijken – je lacht breed als we goedemorgen tegen je zeggen.
Als je wakker bent, dan sta je het liefst zoveel mogelijk recht, te wiebelen en evenwichtsoefeningen te doen. Je bent dan een en al concentratie – en zo fier dat je kijkt als we je aanmoedigen…
In je relax word je helemaal opgewonden van de speelboog die je van je omi kreeg, dan stampen je voetjes zo hard dat ik soms denk dat je eruit zal vliegen.
Als je in je box ligt (wat maar zelden gebeurt) kijk je naar je mobieltje, tot wij erboven komen hangen, dan lach je heel breed en kan je niet wachten om geknuffeld te worden.
Als we je in bad doen heb je liefst dat we eerst doen alsof we jou gaan opeten, het liefste te beginnen met je buikje, dan lach je en trappel je dat het een lieve lust is.
Eens in bad wil je enkele minuutjes voor jezelf, “niet te veel afleiding mama, hou mij maar gewoon even vast zodat ik kan genieten” (dat heb je van mij ;-)).
Als we met jou rondwandelen in huis, kan je niet genoeg krijgen van te kijken naar de veluxen in het plafond – Grote Prins zegt dat je dan kijkt of alles mooi is afgewerkt.
Grote Prins knijpt je graag in je wangen, daar word je helemaal opgewonden van, dan open je je mondje alsof je luid zou willen kraaien (maar er komt nog niet zo vaak geluid uit) en ben je heel erg vrolijk.
Zie je wel? Je bent een schatje!
Geslaagd!
Het is gelukt! Onze eerste nacht alleen was geslaagd.
Of toch redelijk… Kleine Prins had wel al zijn energie opgespaard voor dat avondje alleen bij mama – tot middernacht was hij klaarwakker! En maar lachen en kijken en entertainment nodig hebben, met puppilen zo groot als had hij vier espresso’s op rij gedronken.En dat terwijl ik eens heel vroeg wou gaan slapen…
Dus heb ik Hem bij mij in bed genomen, op de plaats van Grote Prins – en zo hebben wij uiteindelijk toch nog wat geslapen. Hoewel ik Kleine Prins ervan verdenk nog een uurtje naar mama te hebben gekeken 🙂
Grote Prins is intussen weer thuis en daar zijn we heel erg blij om!
Vanmorgen werd Kleine Prins weer wakker met een brede glimlach, hoe doen ze het toch die kleintjes? Zo zonder ochtendhumeur? Ik vraag me echt af of ik vroeger ook zo vrolijk zou geweest zijn als ik wakker werd, want ik ben de eerste minuten (met wat geluk zijn het geen uren) na het wakker worden niet aanspreekbaar… Wanneer zou die verandering er gekomen zijn?
Maar Zijn glimlach is wel de beste remedie tegen mijn ochtendhumeur – samen met dat eerste heerlijk straffe espresso’tje maakt dat mijn ochtend heerlijk zonnig, hoe hard het ook regent!
Huh?
Dan heb je een onrustige nacht, vele malen wakker gemaakt voor flesje, voor krampjes, voor hondjes (ja, die hebben ook soms aandacht nodig en die vergeten ook wel eens pipi te doen voor ze gaan slapen ;-)), door stormweer (want die wind van de laatste dagen horen wij veel te goed!)…
En dan denk je steeds: morgen ga ik afzien!
En dan ben je ervan overtuigd: morgenvroeg (“straks”, want als je ‘s nachts wakker bent denk je niet zo positief) ga ik een pesthumeur hebben…
Maar dan gaat de wekker, nadat je net een half uurtje terug neerlag, en dan zie je dit…
En dan vergeet je alles! (zeg nu zelf ;-))
Huh? Slechte nacht? Ik?
Geen idee – sssssssssttttt – laat me nu genieten… van onze fantastische Kleine Prins!
De Kleine Prins(es) 