Soms.

Soms loopt het ineens anders dan je verwacht.

Je bent heel erg blij en maakt plannen. Leuke plannen, fijne en bijzondere verwachtingen, uitkijkend naar fantastische tijden.

Tot het ineens fout loopt. Waardoor weet ik niet, want alles leek in orde. Maar dat kan het niet geweest zijn.

Verklaringen vind je niet en daar probeer je je bij neer te leggen.

Je probeert op te staan, rechtop te blijven en door te gaan.

Op naar nieuwe plannen en fijne, bijzondere verwachtingen.

Gelukkig hebben wij Kleine Prins, een absolute topper, die ons in één seconde alle zorgen kan doen vergeten. Die ons met een kleine lach doet beseffen dat het leven mooi is en dat het allemaal in orde komt. Omdat dat gewoon moet.

Vervelend toch…

Wij hebben te horen gekregen dat onze mini-creche haar deuren sluit… Op het einde van dit jaar al! Zo jammer!! En zo snel!

Het is erg voor de dames die er werken, voor de kindjes die er al zolang heerlijk samen spelen, voor de ouders die opvang zoeken, voor de zwangere mama die ik een tijdje geleden nog zag langskomen…

Ik ben volop op zoek naar opvang, maar dat is dus niet zo evident. Duh… Ik heb negen maanden volop moeten zoeken vooraleer ik uiteindelijk met heel veel geluk een plaatsje vond in deze geweldige creche!

En Kleine Prins gaat er zo graag naartoe. En het is op amper 900m van onze deur. En er werken de allerliefste meisjes. En er zitten zoveel leuke kindjes. En… ik kan zo nog wel even doorgaan.

Ik vind het dus heel erg voor hen allemaal, maar – ik mag hier op geheel “anonieme” wijze even bijzonder egoïstisch zijn – ik vind het ook erg voor mezelf. Voila.

Ik ben al op plaatsen geweest waar Kleine Prins naartoe kon, maar daar had ik echt geen goed gevoel bij. Eén plaatsje leek me wel fijn (een hele lieve dame – wat veel zegt over de andere plaatsen waar ik ben geweest) maar dat is dan weer op 20 minuten rijden…

Ok, geen drama (daarvoor maken wij momenteel te veel andere dingen mee – maar die houd ik voor mezelf), maar een beetje vervelend toch.

Bol

Ik sta bol van de paaseitjes!

Dat moet maar eens stoppen al die chocolade, want in tegenstelling tot anderen heb ik deze lekkernijen tijdens de Vasten niet uit mijn leven geband…Maar dat had ik dus beter wel gedaan, want nu moet Pasen er nog aankomen en ik heb nu al een echte paas-eitjes-verslaving gekweekt… Een voor de buitenwereld niet te verbergen verslaving… Dus dat is niet goed.

En ik ben deze week ook nog niet gaan lopen, elk excuus leek goed genoeg. Dus dat is ook niet goed.

Maar kijk se, dat is hier een beetje als therapie, ik heb nu het probleem (ok, niet minimaliseren, ik bedoel natuurlijk “de problemen”) erkend, nu kan ik er iets aan beginnen doen.

Zodra het zakje paaseitjes dat ik vanmorgen op mijn bureau vond op is begin ik eraan…Denk ik…

Lente!

Ze is er!!!!!

Ik was al eens voorbarig geweest, maar nu lijkt het mij toch echt!

Ik heb dan ook ineens de juiste voornemens genomen en ga vanavond (voor de tweede keer dit jaar – en neen, de vorige jaren heb ik zelfs die eerste keer niet gehaald) lopen! Mijn geweldige nieuwe schoenen aan (ik beken, volledig gezwicht voor de marketing, want ik heb  er zelfs voor op een loopband gestaan – in een winkel, jawel!), iPod in (de nieuwe Switch is zalig hiervoor!) en weg zijn we…

Ik kijk er zelfs al naar uit – benieuwd hoelang dat blijft duren (voor iemand die in haar hele leven amper 6 keer heeft gesport).

Ik hoop dat ik het de volgende weken/maanden/jaren volhou, want… IK!WIL!CONDITIE! (en misschien ineens ook een beetje een heel mooi lijf)

Files…

de grote frustratie van iedereen!

Het weer is al zo guur en donker, de dagen zijn al zo kort en dan moeten we nog zoveel kostbare tijd spenderen in onze auto, bumper aan bumper schuifelend, als een sliert hersenloze mieren – alle individualiteit op dat moment verloren – omdat we moeten gaan werken…

Wat zou ik er veel voor over hebben om op wandelafstand van mijn thuis te werken, dat zou pas efficiënt zijn! Want draai of keer het zoals je wil, die files kosten eindeloos veel tijd – tijd die ik niet bij mijn Prinsen kan spenderen…en al die tijd, niet eens nuttig besteed, is hopeloos verloren tijd.

Enfin, dit gezegd zijnde, kruip ik onder de wol, morgen moeten wij er weer vroeg uit, want ze voorspellen grote drukte op de baan…