Zo druk.

Het is druk.

Thuis is dat een gezellige drukte, een drukte vol kindjes en beginnende schaterlachjes, vol tutjes en pampertjes, vol spetterende badmomentjes. Een drukte vol kleren in alle maten en alle kleuren, vol spelletjes en boekjes, vol voetbal en diabolo, vol klauterende kindjes, vol boterhammetjes en soepkommetjes en papflesjes…

Maar op het werk is dat een andere drukte. Een drukte die concentratie vergt en organisatie. Die niet voorbijgaat door even buiten te stappen en diep in te ademen. Een drukte die je dwingt om onmiddellijk “weer mee” te zijn. En als ik nu iets niet ben, dan is dat “weer mee”.

Er zijn wat hersencellen overgegaan op zoon en dochter bij de bevalling denk ik. Of ze zijn gewoon stilgevallen. In elk geval mis ik er een paar, een paar die nochtans essentiële informatie en kennis lijken te bevatten, want die ben ik kwijt. En dat is behoorlijk onhandig in deze drukte.

Misschien zit mijn hoofd gewoon te vol, dat kan ook. Weet iemand dan waar ik een kraantje vind?

 

Little Miss Sunshine & Mister Happy

De perfecte samenvatting voor onze geweldige twins.

 

3,5 maand zijn we nu met zijn zessen thuis. Dat is luid, druk, chaotisch, rommelig, maar vooral ontzettend plezant!

Hij:

– Een echte jongen.
– Eén en al temperament: eten moet NU. Aandacht moet NU. Pakken moet NU.
– Maar als hij NU gepakt wordt, is hij geweldig content.
– Lachen! Hoe wilder hoe liever.
– Huilen is LUID.
– Wordt ’s nachts nog wakker om te eten.
– Eet als een uitgehongerd varkentje, geknor incluis. Gulzig en krachtig. Grappig, dat ook.
– Groeit als kool. Maar echt.
– In badje wil hij spetteren. Voetjes op de bodem en zich opdrukken. En lachen. Weer.
– Heeft knoesten van vuisten. En kracht. Een viking-baby is er niks tegen (denk ik).
– We zijn er gek van.
– Hij is grappig en leuk en stoer en wild en heeft de mooiste kuslippen van het land! (Net zoals zijn broers)

Zij:

– Wat een meisje!
– Een prinsesje tussen haar 3 broertjes. En ze weet het.
– Is zo rustig. Aandachtig. Gefocust.
– Wordt wakker met een glimlach. Zéker naar haar papa.
– Huilen doet ze stilletjes. En lief.
– Slaapt al door (!) (argh. ik mag dat hier niet opschrijven. Ik weet het. Maar anders vergeet ik het. Dus hout aanraken dat dat niet verandert!)
– In bad wil ze relaxen. Voetjes omhoog, teentjes boven water. Even stilte aub, madamme relaxt.
– Heeft kleine mooie smalle handjes.
– Duimt.
– Ze is mooi en lief en zacht en ruikt heerlijk, ze stal ons hart van de eerste seconde en ze weigert het terug te geven.

Mijn god, vier kinderen. Wie had dat ooit gedacht! Zo bang als we misschien vooraf waren, zo gelukkig zijn we nu. Ze zijn prachtig, allemaal! En al die drukte, die nachtelijke uitspattingen, die rommel en die ruzies – die vergeven we hen graag. Voorlopig nog.