Wij hadden een geweldig weekend!
Deze foto spreekt voor zich – we loooooooooooove him 🙂
Maand: december 2009
Kleine Prins
Lieve Kleine Prins,
Wat ben je een schatje! Dat je dat maar weet…
Als je moe wordt, dan schuur je je neusje in mijn hals en graaf je je gezichtje in het kuiltje van mijn nek.
Als wij ’s morgens opstaan dan laten we jou zachtjes wakker worden van de geluiden in de badkamer, je slaapt dan nog een beetje verder en als we na een kwartiertje komen kijken lig je zalig ontspannen rond te kijken – je lacht breed als we goedemorgen tegen je zeggen.
Als je wakker bent, dan sta je het liefst zoveel mogelijk recht, te wiebelen en evenwichtsoefeningen te doen. Je bent dan een en al concentratie – en zo fier dat je kijkt als we je aanmoedigen…
In je relax word je helemaal opgewonden van de speelboog die je van je omi kreeg, dan stampen je voetjes zo hard dat ik soms denk dat je eruit zal vliegen.
Als je in je box ligt (wat maar zelden gebeurt) kijk je naar je mobieltje, tot wij erboven komen hangen, dan lach je heel breed en kan je niet wachten om geknuffeld te worden.
Als we je in bad doen heb je liefst dat we eerst doen alsof we jou gaan opeten, het liefste te beginnen met je buikje, dan lach je en trappel je dat het een lieve lust is.
Eens in bad wil je enkele minuutjes voor jezelf, “niet te veel afleiding mama, hou mij maar gewoon even vast zodat ik kan genieten” (dat heb je van mij ;-)).
Als we met jou rondwandelen in huis, kan je niet genoeg krijgen van te kijken naar de veluxen in het plafond – Grote Prins zegt dat je dan kijkt of alles mooi is afgewerkt.
Grote Prins knijpt je graag in je wangen, daar word je helemaal opgewonden van, dan open je je mondje alsof je luid zou willen kraaien (maar er komt nog niet zo vaak geluid uit) en ben je heel erg vrolijk.
Zie je wel? Je bent een schatje!
RSV
Hij is ziek. RSV is de diagnose.
Dat was mij tot zaterdag geheel onbekend, nog nooit van gehoord. (Dat is me overigens vaak voorgevallen tijdens de zwangerschap en sinds de geboorte – een mens leert toch ongelooflijk veel bij – ik ken nu allemaal zaken waarvan ik voorheen het bestaan niet eens vermoedde :-))
Hij snottert en piept en kucht en niest. Best zielig, maar hij blijft er redelijk vrolijk onder. Ik maak me voorlopig dan ook niet teveel zorgen, we aerosollen erop los en dat lijkt toch wel te helpen – de dokter zei ook dat we er goed op tijd bij waren (soms loont het dus toch om een overbeschermende – en volgens Grote Prins regelmatig overbezorgde – mama te zijn).
Het enige waar ik me welvragen bij stel, is dat de meesten reageren in de aard van “RSV? oeioeioei, wat een ellende“… Huh? Wat moet ik daar dan mee? Moet het ergste nog komen? Gaat hij de rest van zijn eerste jaartje aan de aerosol hangen? Zijn onze relatief rustige nachten voorbij?
Ik doe mijn best er niet al te veel over na te denken.
Hij is wel ziek en snottert en piept en kucht en niest, maar daarnaast is hij nog steeds even schattig en lacht en speelt en stampt en eet en doet eigenlijk het meeste als voorheen – so why worry?
En nu hout aanraken dat het niet erger wordt…
Geslaagd!
Het is gelukt! Onze eerste nacht alleen was geslaagd.
Of toch redelijk… Kleine Prins had wel al zijn energie opgespaard voor dat avondje alleen bij mama – tot middernacht was hij klaarwakker! En maar lachen en kijken en entertainment nodig hebben, met puppilen zo groot als had hij vier espresso’s op rij gedronken.En dat terwijl ik eens heel vroeg wou gaan slapen…
Dus heb ik Hem bij mij in bed genomen, op de plaats van Grote Prins – en zo hebben wij uiteindelijk toch nog wat geslapen. Hoewel ik Kleine Prins ervan verdenk nog een uurtje naar mama te hebben gekeken 🙂
Grote Prins is intussen weer thuis en daar zijn we heel erg blij om!
Vanmorgen werd Kleine Prins weer wakker met een brede glimlach, hoe doen ze het toch die kleintjes? Zo zonder ochtendhumeur? Ik vraag me echt af of ik vroeger ook zo vrolijk zou geweest zijn als ik wakker werd, want ik ben de eerste minuten (met wat geluk zijn het geen uren) na het wakker worden niet aanspreekbaar… Wanneer zou die verandering er gekomen zijn?
Maar Zijn glimlach is wel de beste remedie tegen mijn ochtendhumeur – samen met dat eerste heerlijk straffe espresso’tje maakt dat mijn ochtend heerlijk zonnig, hoe hard het ook regent!
De eerste nacht alleen…met twee…
Vannacht slapen Kleine Prins en ik voor de eerste keer alleen, met z’n twee.
Spannend vind ik dat dus! En eigenlijk ook een beetje flauw dat ik daar mee bezig ben…
Maar Lieve Kleine Prins, zou je vannacht speciaal voor mij eens willen doorslapen? Want nu wil je elke nacht een flesje – rond 3u30 – en dat krijgen we maar niet afgeleerd. Je wilt het sowieso, of je nu vanaf 20u in je bedje ligt of of je nu om 23u nog gegeten hebt – het doet er niet toe: om 3u30 heb je honger…
Dus Lieve Kleine Prins, deze nacht moet je dat misschien maar overslaan – want dan ben ik alleen met jou wakker – in dat lege huis…En hoe sneller we doorslapen, hoe sneller Grote Prins er weer is 🙂
Afgesproken?
De Kleine Prins(es) 