Genieten…

Hij doet het fantastisch!

Hij slaapt, eet om de drie à vier uurtjes, is al 400 grammetjes bijgekomen, laat zich troosten door mama en papa – wij zijn dan ook zo fier!

En het is begonnen, de minste beweging die hij maakt (en die wij uiteraard vroeg vinden voor zijn leeftijd, wat een intelligente jongen ;-)) en wij staan als ouders te blinken van trots – kijk eens wat hij al allemaal kan! Eindelijk kan ik ook eens ervaren waarom andere ouders steeds vol trots over hun kindjes praten, je kan dat niet anders dan fantastisch vinden…

Papa is nog 14 daagjes thuis, dus we kunnen samen volop genieten (en hebben zelfs nog wat tijd voor onszelf, hij ligt nu alweer twee uurtjes te slapen – geef toe dat dat flink is :-))

Er is een prinsje geboren…

Het was inderdaad zover!

Er is een klein prinsje geboren…

Na ongeveer 7 uurtjes ziekenhuis kwam ons kereltje op 15 augutus om 19u19 ter wereld – 3kg2 – twee weekjes te vroeg, maar perfect in orde!

Ik wist dat ik hem graag zou zien, maar op dit gevoel had ik me nooit kunnen voorbereiden…

Hij is prachtig en heeft onze harten helemaal veroverd!!

Alarm?

Ik ben mijn zakje aan het maken…

Geen idee of het vals alarm is of niet, maar heb om de 20-tal minuten nogal pijnlijke krampen…zijn het weëen?

Ik ben zenuwachtig en nieuwsgierig tegelijk. Spannend! 🙂

Voorbereid?

De baby is mooi blijven zitten en is intussen alweer goed bijgekomen… De rust doet dan toch zijn werk.

Al moet ik eerlijk bekennen dat echt uitrusten me toch nogal zwaar valt, het lijkt nochtans eenvoudig. Maar er is zoveel te doen 🙂

Gisteren hebben we een rondleiding op de kraamafdeling gehad, zodat ik me mentaal alweer een stukje beter voorbereid voel. De kaap van 37 weken hebben we bereikt, de kaartjes zijn geschreven, het werk geraakt afgerond, de wieg staat klaar… Waar ik vorige week helemaal niet klaar voor was, lijkt me nu weldegelijk haalbaar.

We kijken vol nieuwsgierigheid en spanning uit naar dat kleine wezentje dat heel onze wereld ondersteboven zal keren!

Rustig aan!

Gisteren een bezoekje gebracht aan de gynaecoloog…

Ik had helemaal niets in de gaten, maar blijkbaar moet ik het toch rustiger aan doen – de baby is al serieus aan het indalen, maar weegt nog maar 2,5 kg…

Ik wil natuurlijk alles doen om te zorgen dat die mini zo gezond en sterk mogelijk kan geboren worden, dus zit vanaf vandaag van thuis uit te werken.

Ik hoop dat het helpt en dat hij nog lekker lang blijft zitten in mijn buik!

Bovendien ben ik zelf helemaal nog niet voorbereid op de bevalling (en dan bedoel ik vooral mentaal, al de rest valt volgens mij wel te regelen) maar hoe ben je daar eigenlijk ooit helemaal klaar voor?

Het is spannend allemaal, alleen al de opmerkingen van de dokter hebben me stress bezorgd, dus rustiger aan vind ik een relatief begrip – niet zo makkelijk als je zou denken!

De haan zit op zijn stok…

Prachtig is het toch…

Wij hebben sinds enkele weken kippen: twee hennen, twee kuikens (waarvan het geslacht nog niet duidelijk is) en een haan.

Elke dag hebben we een eitje – wat heel erg fijn is! Ik kocht bijna nooit eitjes, gelet op alle schrijnende televisiereportages waar ik erg vatbaar voor blijk… Nu kunnen we dus zonder schuldgevoel genieten van echte lekkere scharreleitjes!

En die beestjes zijn zo rustgevend, er wordt ongetwijfeld goed met mij gelachen, maar dat kwartiertje ’s avonds op een stoeltje in hun hok – terwijl zij nog een extra hapje verorberen – is voor mij een zaligheid.

Wij houden van het leven op “den buiten”!

Our little world

Op dit moment is het hier nog relatief rustig…

Alleen het lege parkje, de mooie wieg en het kleine bedje wijzen erop dat er snel veel zal veranderen – wij wachten vol ongeduld op Josly, onze kleine prins(es)!

Ik geniet nog volop van mijn buikje (hopelijk nog 4 weekjes) dat beweegt, vergroot, verkleint en zelfs hikt… Een heerlijk gevoel, al 8 maanden ben ik nooit alleen op stap, en sta ik versteld van dat wezentje in mijn buik!

Nog even…

Wij zijn er klaar voor!